- Ինչո՞ւ էին ամերիկյան գաղութները ձգտում անկախության։ Տեղական բնակչության համեմատ՝ եվրոպացի գաղութարարները զգալիորեն ավելի լավ զինված էին և ունեին Եվրոպական մշակութային զարգացման փորձ։ Իսպանացիներն ու պորտուգալացիներն այս պահին նոր էին դուրս եկել ռեկոնկիստայի երկար շրջանից, որի ընթացքում նրանք փորձ էին ձեռք բերել նոր տարածքներ նվաճելու և յուրացնելու մեջ։ Նրանց բանակները պատրաստ էին շարունակել մարտերը և փնտրում էին նոր գավաթներ, և նրանց նավատորմը հարմարեցված էր օվկիանոսային նավարկություններին։ Եվրոպական որոշ այլ ազգեր նույնպես գիտեին, թե ինչպես կառուցել օվկիանոսային նավեր, բայց այնքան էլ հմուտ չէին նոր հողերի գաղութացման մեջ և հետ էին մնում իրենց գաղութային կայսրությունների կառուցումից։ Այնուամենայնիվ, բրիտանացիները զգալի առավելություն ունեին, որ իրենց գաղութները հիմնականում մասնավոր ներդրումային ձեռնարկություններ էին և պահանջում էին զգալիորեն ավելի քիչ աջակցություն իրենց կառավարությունից։
- Որքա՞ն տևեց անկախության պատերազմը և ինչպե՞ս ավարտվեց։ Ամերիկյան հեղափոխական պատերազմ (1775-1783), հայտնի է նաև Անկախության պատերազմ Հյուսիսային Ամերիկայում կամ Ամերիկայի անկախության պատերազմ, եղել է գլոբալ պատերազմ, որն սկսվել է Մեծ Բրիտանիայի և նրա Տասներեք գաղութների միջև, որոնք հռչակել էին Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների անկախությունը։
- Ո՞ր պետություններն աջակցեցին ամերիկացիներին։ Շուտով ամերիկյան գաղութների պատերազմին միացան Ֆրանսիան, Իսպանիան և Հոլանդիան, որոնք հակամարտության մեջ էին Անգլիայի հետ։
- Ի՞նչ որոշվեց Վերսալի հաշտության պայմանագրով։ 1919 թվականի հունիսի 28-ին կնքվեց Վերսալի հաշտության պայմանագիրը՝ մի կողմից հաղթող երկրների ու նրանց դաշնակիցների, Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների, Բրիտանական կայսրության, Ֆրանսիայի, Իտալիայի, Ճապոնիայի, Բելգիային, Բրազիլիայի, Կուբայի, Բոլիվիայի, Էկվադորի, Հունաստանի, Գվատեմալայի, Հայիթիի, Հիջազի, Հոնդուրասի, Լիբերիայի, Պանամայի, Պերուի, Նիկարագուայի, Լեհաստանի, Պորտուգալիայի, Ռումինիայի, Սերբիայի, Խորվաթիայի ու Սլովենիայի թագավորության, Սիամի, Չեխոսլովակիայի եւ Ուրուգվայի, եւ մյուս կողմից կապիտուլացված Գերմանիայի միջեւ, ընդ որում վերջինիս համար խիստ ծանր պայմաններով։
- Փորձի՛ր բնութագրել ամերիկյան ժողովրդին։ Արդյոք նրանց բնավորության գծերը
նպաստել են ԱՄՆ զարգացմանը և հզորացմանը։ 19-րդ դարի սկզբին քաղաքական առաջնորդները, որոնց թվում էին առավել հայտնի սենատոր Հենրի Քլեյը և նախագահ Մոնրոն, համարում էին, որ ստրկությունը անցանկալի երևույթ է սոցիալական հասարակության մեջ և հույս ունեին, որ ժամանակի ընթացքում այն չեղյալ կհամարվի, իսկ ստրուկները կվերադարձվեն Աֆրիկա։ Այսպես, ամերիկյան գաղութատեր հասարակությունը փորձում էր աֆրիկական առափնյա հատվածում ձևավորել գաղութ ազատ արձակված ստրուկներից, որի հիմքում հետագայում առաջացավ Լիբերիա պետությունը։
Եվա Պապյան 