ԱՄԵՆԻՑ ԼԱՎ ՏՈՒՆԸ Самый лучший дом
Էնտեղ, ուր հովը խաղում է ազատ Где ветер играет свободно
Ու ջուրն աղմըկում, անվերջ փըրփըրում, И вода шумит, бесконечно пенясь,
Էնտեղ իր բարի, իր սիրող մոր հետ Там со своей доброй, любящей матерью
Մի շատ անհանգիստ տղա էր ապրում, Жил-был очень беспокойный мальчик,
Մի գորշ խըրճիթում, В серой хижине ,
Մի հին խըրճիթում, В старой хижине
Գետի եզերքին, На берегу реки
Ծառերի տակին։ Под деревьями.
Մի օր էլ եկավ անհանգիստ տըղան, Однажды пришел беспокойный мальчик,
Կանգնեց իր բարի,իր սիրող մոր դեմ, встал перед своей доброй, любящей матерью
«Մայրիկ, էստեղից պետք է հեռանամ. «Мама, мне нужно уйти отсюда.
Միակ ձանձրալի տեղը, որ գիտեմ, Единственное скучное место, которое я знаю
Էս գորշ խըրճիթն է, Эта серая хижина
Էս հին խըրճիթն է, Эта старая хижина.
Գետի եզերքին, На берегу реки
Ծառերի տակին։ Под деревьями.
Թո՛ղ գընամ շըրջեմ աշխարհից աշխարհ, Позволь мне перейти из мира в мир
Ճամփորդեմ լավ-լավ տըներ տեսնելու, Путешествовать, чтобы увидеть хорошие дома
Ամենից լավը ընտրեմ մեզ համար, Выберу лучшее для нас
Գամ քեզ էլ առնեմ ու փախչենք հեռու Возьму и тебя, и давай побежим подальше
Էս գորշ խըրճիթից, Эта серая хижина
Էս հին խըրճիթից, Эта старая хижина
Գետի եզերքին, На берегу реки
Ծառերի տակին»։ Под деревьями.
Ու գնաց, երկար թափառեց տըղան, И мальчик долго бродил,
Մեծ ու հոյակապ շատ տներ տեսավ, Он видел много больших и великолепных домов.
Բայց միշտ, ամեն տեղ պակաս Էր մի բան… Но всегда, везде чего-то не хватало…
Ու հառաչելով ետ վերադարձավ И он вернулся со вздохом
Էն գորշ խըրճիթից Эта серая хижина
Էս հին խըրճիթից, Эта старая хижина
Գետի եզերքին, На берегу реки
Ծառերի տակին»։ Под деревьями.
«Գըտա՞ր, զավա՛կըս», հարցըրեց մայրը, -Ты нашел это, дитя мое? спросила мать.
Ուրախ, նայելով իր տըղի վըրա։ Счастливый, глядя на своего сына.
«Ման եկա, մայրի՛կ, աշխարհից աշխարհ, «Я искал, мать, от мира к миру,
Ամենից սիրուն, լավ տունը, որ կա, Самый красивый, лучший дом на свете,
Էն գորշ խըրճիթից Эта серая хижина
Էս հին խըրճիթից, Эта старая хижина
Գետի եզերքին, На берегу реки
Ծառերի տակին»։ Под деревьями.
Եվա Պապյան 