Մի երեկո, Յոհան Սեպաստիան Բախը ինչպես միշտ նստած էր իր աշխատասենյակում և գլուխ էր կոտրում նոր ստեղծագործության վրա:
— Յոհան, սիրելիս, արի: Քեզ նամակ է եկել, — ասաց Մարիա Ելիզաբեթը (նրա կինը):
-Գալիս եմ, գալիս եմ:
-Ահա վերցրու: Կարդա:
Բախը հետաքրքրված էր իր նոր ստեղծագործությամբ, և ուշադրություն չդարձրեց նամակին: Նա այն ուղղակի դրեց դաշնամուրի գլխավերևին: Անցավ մեկ օր, սակայն Բախը այնպես էլ չկարդաց նամակը: Երբ նա վերջացրեց ստեղծագործությունը, մոտեցավ դաշնամուրին և սկսեց նվագել: Իր արած աշխատանքը շատ ոգևորեց Յոհան Սեբաստիան Բախին:
Հանկարծ, նա հիշեց նամակի մասին և որոշեց ընթերցել այն: Գրել էր այն հայ կոմպոզիտոր Արամ Խաչատրյանը:
<<Ողջույն, Յոհա՜ն: Սա ես եմ, Արամ Խաչատրյանը: Այս վերջերս առողջական խնդիրների պատճառով չեմ կարողանում ստեղծագործել: Կխնդրեի քեզ մի վալս գրել ինձ համար, ներկայացնել իմ անունից: Ես պետք է շտապ ստանամ այդ վալսը երկու օրից: Կհասցնե՞ս: Ես կարծում եմ, պետք է սկսես: Դե ինչ, կհանդիպենք Բախ:
-Օհ ոչ՜՜՜՜: Երաժշտական կատաստրոֆ՜՜ա: Անհեթեթություն, անհեթեթությո՜ւն: Անհնարին բան է, ես չեմ կարող մեկ օրում վալս գրել: Օհ, Տեր Աստվա՜ծ:
-Յոհան, սիրելիս, ին՞չ է պատահել:
-Վա՜լս, արդյոք ես կարող եմ մեկ գիշերվա ընթացքում վալս գրե՜լ:
Հուսահատ Բախը պատրաստվում էր նամակ գրել Արամ Խաչատրյանին
, որ չի հասցնի: Արդեն պետք է ուղարկեր այն, երբ մի միտք ծագեց նրա փայլուն մտքում:
-Զանգահարեմ ընկերներիս: Մոցարտին, Բեթհովենին, Վիվալդիին… կաշխատենք, և կհասցնենք:
Շուտով նրանք բոլորը Բախի աշխատասենյակում էին:
-Սկսե՞նք, — ասաց Վիվալդին:
-Այո, շտապենք, — համաձայնեց Բեթհովենը:
Ժամեր անցան, րոպեներ անցան: Սակայն աշխատանքը ապարդյուն էր: Ինչ որ անհեթեթ և վատ երաժշտություն էր ստացվում: Չէր սազում այսպիսի մեծ կոմպոզիտորների:
-Սոլ մաժոր, դո մաժոր, լյա մինոր, մի մինոր, դիեզ, բեմոլ, բեկար, աաաաա՜ա, — զայրացավ Բախը և նետեց իր կեղծամը Մոցարտի վրա: (այդպես էր անում, երբ բարկանում էր):
-Յոհա՜ն:Ի սեր Աստծու, հանգստացիր, — ճչաց Մոցարտը: Ին՞չ ես կարծում կրիշենդո անենք, թե միանգամից ֆորտե սկսենք:
-Ֆորտե սկսե՛ք: Օհ, ես գանգատվում եմ, սա անտանելի է:
Այսպիսով, նրանք շատ աշխատեցին և առավոտյան ուղարկեցին վալսը:
-Մենք հզոր ենք, — գոչեց Վիվալդին:
-Այո, մենք հասցրեցինք, — ուրախացել էր Լյուդվիգ վան Բեթհովենը:
Շուտով նրանք նամակ են ստանում Սայաթ Նովայի քարտուղարից:
<<Հարգելի Յոհան Սեբաստիան Բախ, Լյուդվիգ վան Բեթհովեն, Վոլֆգանգ Ամադեուս Մոցարտ և Անտոնիո Լուչո Վիվալդի: Շնորհակալ ենք այսպիսի գեղեցիկ շեդեվրի համար: Մենք սա կնդգրկենք Արամ Խաչատրյանի ստեղծագործական ցանկում: Ցավոք սրտի, առողջական խնդիրների պատճառով երեկ ուշ երեկոյան մեր սիրելի Արամ Խաչատրյանը մահացել է…
-Ասում էի չէ… անհեթեթությո՜ւն: Գանգատվում եմ, գանգատվում եմ: Այ քեզ փորձանք:
-Այ քեզ բան, — լրջացավ Վիվալդին:
-Անսպասելի էր.., — զարմացել էր Բեթհովենը
-Շատ էինք տանջվել: Վայ Խաչատրյան,վա՜յ:
Եվա Պապյան 