147. Վերևում՝ համարյա երկնքի տակ, ծնվեցին ջրի կաթիլները: Նրանք լեռների բարձրից, հողի միջից դուրս եկան ու լույսն իրենց մեծ, ցնծության թիթեռն իրենց վրա, կպկպալով իջան ցած: Լեռն ի վար, ծառերի կողքերով, թփերի արանքներով զարմանազան խատուտիկ խճաքարերի վրայով գալիս էին կաթիլները:
— Ինչքան քաղցր եք, — ասում էին նրանց մամուռները:
Եվա Պապյան 