Դեկտեմբերի մեկն էր.. Ջեյմսը ամբողջ տարին սպասել էր, Նոր Տարվան, և ահա մնում էր 31 օր, բայց Ջեյմսը փոքր էր, չէր հասկանում, ժամը քանիսն է, ո՞ր օրն է, ո՞ր ամիսն է..

Ահա այդ օրը Ջեյմսը հարցրեց մայրիկին.

-Մամ, իսկ Նոր տարվան դեռ շա՜ատ կա՞, թե՞ այսօր է հենց:

-Ոչ Ջեյմս, այսօր չէ, 31 օրից, տե՛ս, քիչ է մնում, մի քիչ էլ սպասիր:

-Հա՞, այ քեզ բան, ինչ հետաքրքիր է, ամբողջ տարին սպասել եմ, հիմա ասում ես 31 օրից, վա՜այ:

-Բա, տես: Մոլորակը կատարում է մեծ, ծանր պտույտ և ահա շուտով նա այն կվերջացնի:

-Հետաքրքիր է, շա՜տ հետաքրքիր է: Մայրիկ, կպատմես երեկոյան ինձ, Ամանորի մասին, խնդրում եմ:

-Դե լավ, բայց ես հիմա զբաղված եմ, մի խանգարիր Ջեյմս: Խոստանում եմ, երեկոյան կպատմեմ:

-Դե լավ, ես գնացի մամ.. գնամ իմ սենյակ, տոնածառ նկարեմ:

Ջեյմսը գնաց իր սենյակ և գունավոր մատիտներով սկսեց նկարել գույնզգույն տոնածառ, իսկ նրա մտքում միայն օրացույցն էր.. գիտե՞ք ինչու. որովհետև նա շա՜տ էր ուզում հաշվել օրերը մինչ Նոր Տարին, բայց ինչպե՞ս, եթե բանավոր հաշվել չգիտեր: Ահա այսպես, նա նկարեց բազմաթիվ նկարներ, երգեց երգեր մինչև մայրիկը կանչեց.

-Ջեյմս, արի՛, ես ազատ եմ, կարող եմ պատմել ամանորյա պատմություններ:

-Իհարկե մայրիկ, ես հենց հիմա գալիս եմ:

-Սպասում եմ քեզ հյուրասենյակում:

Այսպես մայրիկը, պատմեց Ջեյմսին ամանորյա պատմություններ, և երեկոն անցկացրեցին բուխարու մոտ, հետաքրքրաշարժ պատմություններ լսելով…

-Հին ժամանակ. — ասաց մայրիկը, շատ բաներ են տարբեր եղել.. ամանորյա սեղանը, անգամ.

-Ու՜խ, իհարկե շատ հետաքրքիր է մամ, ուղղակի ես արդեն ուզում եմ քնել, չէի՞ր կարող պատմություններն առավոտյան պատմել:

-Վայ, իհարկե Ջեյմս, հիմա բացեմ անկողինդ, կպատմեմ վաղը, դե լավ:

-Շատ լավ, բարի գիշեր:

-Բարի գիշեր Ջեյմս:

Թեպետ, որ Ջեյմսի քունը սաստիկ տանում էր, նա հանգիստ չէր կարողանում քնել, քանի որ ահավոր ուզում էր օրացույց գնել, ուստի բացեց խնայատուփը, այնտեղից կոպեկներ վերցրեց և վախվորած տանից դուրս եկավ՝ կողքի կրպակից մի օրացույց գնելու համար: Նա մտավ կրպակ և խնդրեց մեկ հատ օրացույց: Ապա, նա խնդրեց վաճառողուհուն, որպեսզի նա թերթի օրացույցը դեկտեմբեր ամսվա վրա, քանի որ ինքնուրույն չէր կարող, իսկ ծնողներին արթնացնել չէր ուզում:

Երբ նա արդեն թիվ 16 տան դիմացն էր, (դա իրենց տան համարն է), մոտեցավ իր սենյակի մատուհանին և ցատկեց ներս, լավ է, որ դուրս գալուց առաջ պատուհանը բաց էր թողել:

Ահա, երբ նա նստեց իր փոքրիկ գրասեղանի մոտ, որպեսզի ջնջի ամսի մեկը օրացույցի վրա, նրա աչքերը հանկարծ արցունքոտվեցին: Նա հիշեց, որ հաշվել չգիտի, տխրեց և երբ պատրաստվում էր պառկել, նրան վախեցրեց անհայտ ձայնը.

— Բարև, փոքրիկ. ի՞նչ է պատահել, ինչո՞ւ ես լալիս:

-Դու-դու… դուք ո՞վ եք, ձեր ձայնն անծանոթ է:

-Գուշակի՛ր:

-Ես վախենում եմ Ձեզ հետ խոսել, խնդրում եմ մոտեցեք, եթե վտանգավոր իրեր չունեք:

-Օհ, փոքրիկ, ցավոք ես չեմ կարող մոտենալ, ես գալիս եմ միայն աննկատ, այն էլ, երբ դու ընտանիքիդ հետ զարդարում ես տոնածառը, օգնում ես մայրիկիդ պատրաստել համեղ երեկոյան ընթրիք…

— Մեկ րոպե, չի կարող պատահել, չլինի՞ դու Ամանորն ես:

-Այ, տեսնում ես: Գուշակեցիր.

-Բայց դու որտե՞ղից եկար, ինչո՞ւ ինձ մոտ, կամ ինչպե՞ս ես կարողանում խոսել…

-Ես կարողանում եմ: Այսքան տարիներ շարունակ ես թաքցրել եմ սա, և ամբողջ տարի հետևել և փորձել եմ գտնել ամենավստահելի մարդուն՝ գաղտնիքս բացահայտելու համար:

-Օհ, և քո կարծիքով ես միլիոնավոր երեխաների միջից ամենավստահելի՞ն եմ, ոչ, ես օրը 6 ափսե եմ կոտրում, այն օրն էլ ընկերոջս գաղտնիքը բացահայտեցի բոլորին.

-Ինձ քո ընկերը չի հետաքրքում, ես սխալ որոշումներ այսքան տարի չեմ կայացրել:

-Ուզում ես ասել, որ դու բոլոր երեխաներին ճանաչու՞մ ես:

-Իհարկե:

-Իսկ դու ամեն տարի ես այցելում նրանց:

-Այո, նրանք, այդ թվում այս օրվանից նաև դու, ամենավստահելիներն եք:

-Զգացված եմ:

Այսպես, մի քանի ժամ, Ջեյմսն ու Ամանորը ունեցան շա՜ատ ջերմ զրույց:

-Ջեյմս, իսկ դու ինչո՞ւ էիր լալիս: Այդպես էլ չասացիր:

-Ախ, ճիշտ է, լացս կրկին եկավ:

-Ինչո՞ւ, կարող եմ օգտակար լինել բարեկամիս:

-Ես չեմ ճանաչում թվերն ու ամիսները: Բայց ամբողջ տարին սպասում եմ Նոր Տարվան, և քանի որ չգիտեմ ինչպես հաշվել օրերը, այդ պատճառով տխրեցի և լացեցի:

-Խեղճ տղա: Հասկանալի է.. միգուցե կարող եմ օգնել.

-Իրո՞ք: Խնդրում եմ, սովորեցրու ինձ թվերի հերթականությունը և ցույց տուր, ինչպես կարելի է օգտվել օրացույցից:

-Լավ:

Այսպես Ամանորն ու Ջեյմսը գործի ընկան, պարապեցին մինչ առավոտ և հասան հիանալի արդյունքի:

Ջեյմսը լիովին ճանաչեց մինչև 31 թվերի հերթականությունը և գրությունը: Ահա մյուս երեկո մայրիկը մտավ սենյակ և տեսավ, թե ոնց է Ջեյմսը հաշվում և ջնջում օրացույցից երկրորդ օրը:

Ջեյմսը այդ Ամանորը հետո դեռ երկար էր հիշում, որովհետև հասկացել էր, որ Ամանորի կերպարով այդ հենց Հրաշքն էր նրա գիշերային հյուրը, որին ինքը հավատում ու սպասում էր: Ջեյմսն իհարկե Ամանորի գաղտնիքը պահեց, որպեսզի մյուս երեխաները նույնպես հավատան հրաշքների: